درخت، منتظر ساعتِ بهار شدن
و غرق ثانیه های شکوفه بار شدن
درخت، دست به جیب ایستاده آخر فصل
کنار جاده در اندیشه ی سوار شدن...
و او شبیه به یک کارمند غمگین است
درست لحظه ی از کار برکنار شدن
گرفته زیر بغل، برگه های باطله را
به فکر ارّه شدن، سوختن، غبار شدن
درخت منتظر چیست؟ گاریِ پاییز؟
و یا مسافر گردونه ی بهار شدن؟
***
درخت، دید به خوابش که پنجره شده است
ولی ملول شد از فکر پر غبار شدن
و گفت: پنجرگی .... آه دوره ی سختی ست
بدون ِ پلک زدن، چشم انتظار شدن
و دوست داشت که یک صندلی شود مثلاً
به جای دار شدن، چوبه ی مزار شدن
درخت،ارّه شد و سمت شهر راه افتاد
فقط یکی دو قدم مانده تا بهار شدن
***
...ولی درخت ندانست قسمتش این بود
برایِ یک زن ِ آوازه خوان، سه تار شدن
محمّدسعیدمیرزائی
.
از کتاب الواح صلح